…heeft me veel kracht gekost! Wat voor een stress! Ze heeft me heel duidelijk laten zien, hoe veel van mezelf, mijn gevoelens in mijn werken zit. Ze heeft me blootgesteld, heeft mijn perfectionisme opgeroepenen, mijn (over)gevoeligheid getriggerd.
Uit mijn zicht… Mijn zicht houdt in aardig koppig te zijn en weinig tot niets van een z.g. “teamplayer” te hebben… Dus uit mijn zicht was, voorzichtig uitgedrukt, de voorloop organisatorisch niet even soepel verlopen. Het riep een gevoelschaos in me op, dat alle facetten heeft gehad van woede tot wanhoop.
Uiteindelijk kon ik dan toch genieten van een hele fijne opening en een succesvol verloop met een aantal leuke afspraken en “rondleidingen”.
De weken vlogen voorbij en ik keek iets weemoedig naar het aankomende einde. Maar ja, gaan we een leuke afscheidt ervan maken, toch?! Het vervoer van mijn werken naar mijn huis was geregeld en in mijn hoofd zag ik hoe ik elk “stuk van me” van zijn plek ging halen en in ging pakken. Mijn afscheid! We hadden 9 uur afgesproken en ik ging vroeg vertrekken. Van de parkeerplek voor mijn scooter bij de bibliotheek had ik maar een paar meter te lopen. Ik zag de auto al staan met die we….
Nee, niet waar! Ik kwam het atelier binnen en alles, bijna alles, was al afgebouwd en netjes verpakt… onmiddellijk was mijn goed gevoel verdwenen en mijn gelaatstrekken gleden van me af! Met weerzin ging ik verder helpen inpakken en verladen. Alleen een klein: “Laat me maar” en “Gaat niet zo goed met me!” kon ik stotteren.
Voor vertrek en met een koffie aan tafel zittend, moest ik mijn teleurstelling en treurigheid kwijt. Onder tranen vertelde ik van mijn voorstel tot het afscheid, mijn afscheid van mijn expositie, die voor mij dus niet mogelijk was, die van mij was afgenomen.
De anderen waren geschrokken, begrepen waarom ik treurig was en ik begreep, dat het meest al anders loopt, dat anderen blij zijn als alles voor hen wordt gedaan, maar…
Het was goed, dat ik de redenen voor mijn frustratie had uitgesproken, bij de juiste personen had uitgesproken.
En de moraal van het verhaal: om frustratie te voorkomen, moet ik erover spreken en uitspreken wat ik wel en wat ik niet wil!
Liefs
Auteur Elke Pilz
facebook 
instagram